Sunday, May 6, 2012

ခ်စ္ခင္ေလးစားရပါေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား ဖတ္ရူရန္ ရည္ရြယ္ပါသည္ ခ်စ္ေသာ မ်က္စိျဖင့္ ဖတ္ရူၾက ပါကုန္…………

Wall Photos

    
Type any name to tag:
Type any name
Tag Photo
Click on the photo to start tagging. Done Tagging
Drag the corners of the transparent box above to crop this photo into your profile picture. Done Cropping | Cancel

ခ်စ္ခင္ေလးစားရပါေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား ဖတ္ရူရန္ ရည္ရြယ္ပါသည္ ခ်စ္ေသာ မ်က္စိျဖင့္ ဖတ္ရူၾက ပါကုန္…………
ေရႊအျမဳ သေျပႏု ႏွစ္တစ္ရာတုိင္ေစ ေတာင္းဆုျပဳ

(1)
ယခုႏွစ္ေရႊအျမဳေတစာေပဆုေပးပြဲသည္ ယခင္ႏွစ္မ်ားကထက္ပင္ ပုိ၍ စည္ကားေနေလသည္။ အခမ္း အနားသုုိိ႔တက္ေရာက္လာေသာ ဆရာမင္းေ၀ဟင္အနီး၌ သတင္း ေထာက္မ်ား၊ ႐ုပ္သံမီဒီယာ သမားမ်ား ၀ုိင္းအုံ ေနၾကေလ၏။
“ဆရာ …ခု ဆရာရဲ႕ပြဲတက္ ဖက္ရွင္ကအဆန္းပါလား ဆရာ ….ဘယ္လုိ အုိင္ဒီယာရလုိ႔ ခုလို … ျပင္ဆင္ လာရတာ လဲ ..ဆရာ ”
ဆရာမင္းေ၀ဟင္သည္ သူ၏ပြဲတက္ဖက္ရွင္အား သတင္းေထာက္တုိ႔ စိတ္၀င္းစားမႈရွိေနျခင္းအေပၚ မ်ားစြာ ေက်နပ္မိေလ၏။ ပထမအႀကိမ္ေရႊဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားမွစ၍ တုိက္ပုံႏွင့္ပုဆုိးကုိ အၿမဲဲဆင္ျမန္းကာ ပြဲတက္ရ သည္ကုိ သူ႕အေနျဖင့္႐ုိးအီလာၿပီျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုႏွစ္တြင္ေတာ့ ဆန္းသစ္ေသာအုိင္ဒီယာျဖင့္ ဖက္ရွင္ ဆန္ဆန္ ၀တ္စားျပင္ဆင္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ယခု ေနာက္ပုိင္းဆရာမင္းေ၀ဟင္သည္ စာေပအေရးအသားကုိလည္း ဆန္းသစ္သထက္ ဆန္းသစ္ေအာင္ ဖန္တီးလာသူျဖစ္၏။ သူ၏ “ပုံရိပ္စစ္တုိ႔၏ သေကၤတမ်ား” ၀တၳဳသည္ အေတြးေရာ၊ အေရးပါဆန္းသစ္ထားေသာ ၀တၳဳျဖစ္သည္။ နိမိ္တ္ပုံသေကၤတမ်ားျဖင့္ ယက္ေဖာက္၍ အႏုပညာအားေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ဖန္တီးထာျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “ကေလးေတာင္ညိဳ စာေပဆု” ေပးအပ္ခ်ီးျမွင့္ျခင္းခံခဲ့ရသူ လည္းျဖစ္သည္။
“ခု ကၽြန္ေတာ္…၀တ္စားလာတာေတြက အေၾကာင္းမဲ့…ဖက္ရွင္ဆန္ဆန္၀တ္လာတာမဟုတ္ပါဘူး…. ကၽြန္ေတာ့္အကၤ်ီီမွာ အ၀ါေရာင္ရယ္၊ အနက္ေရာင္ရယ္၊ အျဖဴေရာင္ရယ္ကုိ လုိက္ဖက္ေအာင္ တြဲစပ္ၿပီး ထည့္ထားပါတယ္”
“ဟုတ္ကဲ့…. အဒီအေရာင္ေတြက အဓိပါယ္တစ္ခုခုမ်ား သက္ေရာက္ေနသလား ဆရာ”
“အာ ဒါေပါ႔..ဒါေပါ႔ သိပ္အဓိပါယ္ရွိတာေပါ႔…ဒီမွာ…အ၀ါေရာင္က “အ၀ါေရာင္ရင္ခြင္”၊ အနက္ေရာင္က “အနက္ေရာင္မ်ား၏ စ်ာပန”၊ အျဖဴေရာင္က “အျဖဴေရာင္ၾကက္ေျခခတ္”မ်ားေပါ႔ ဗ်ာ…”
“ဟာ ေကာင္းလုိက္တဲ့စိတ္ကူးဆရာရယ္ …. ဆရာရဲ႕၀တၳဳေတြကုိ ကုိယ္စားျပဳထားတာဘဲ…”
ဆရာ မင္းေ၀ဟင္သည္ သတင္းသမားတုိ႔၏ ခ်ီးမြန္းေေထာပနာျပဳသံမ်ားအၾကား မိန္႔မိန္႔ ႀကီး ၿပံဳးေနေလ၏။
“ဒါနဲ႔ဆရာ ဆရာလည္ပင္းကႀကိဳးနဲ႔ေဖါက္ၿပီးဆြဲလာတဲ့ ေရသန္႔ဗူးခြြြံ (3)ဗူးကေကာဆရာ“
ဆရာမင္းေ၀ဟင္ နည္းနည္းေတာ့ကၽြဲၿမီးတုိသြား၏ ေမးလာေသာသတင္းေထာက္အား စာေပႏွံစပ္မႈ ဒီေလာက္မွ မရွိရေလေကာင္းလားဟုေသာ အၾကည့္ျဖစ္ ခပ္တင္းတင္းၾကည့္ပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ …
“ဒါ…. ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ရဲ႕မွတ္တုိင္တစ္ခုဗ်….တန္ဖုိးမျဖတ္ႏူိင္တဲ့ အရာ၊ မႏွစ္က “အခြံကေလး ေတြ” ၀တၳဳနဲ႔ ေရႊစာေပဆုခ်ီးျမွင့္ခံခဲရတာ…. ဒါေတာင္ မသိဘူးလားဗ်ာ”

(2)
စာေရးဆရာမ ေ၀(စီးပြားေရး တကၠသိုလ္) သည္ ယခုႏွစ္ေရႊအျမဳေတ စာေပဆုေပးပြဲကုိ ႏွစ္ ႀကိမ္ေျမာက္ တက္ေရာက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ပထမႏွစ္တုန္းက မ်က္စိသူငယ္၊ နားသူငယ္ျဖင့္တက္ေရာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုႏွစ္တြင္ေတာ့ အေတြ႕အႀကံဳႀကီးရင့္ေသာ စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္ပမာ ရင္ေကာ့၊ ေခါင္းေမာ့၍ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကဗ်ာဆရာ ဆရာသစ္ခတ္အိမ္အား ေရႊလက္တြဲကာ ၾကြားးၾကြား ၀ံ့၀ံ့ ေလွ်ာက္လွမ္းလာေလသည္။
ဆရာမ ေ၀၏ အျပင္အဆင္အလွအပမွာ ျမင္သူေငးေလာက္၏။ ဆရာႏွင့္ဆရာမ ေရွ႕သြားေနာက္လုိက္္ ညီ္လုိက္တာဟုေသာ ခ်ီးမြန္းေထာပနာသံမ်ားမွာလည္း ဟုိမွ၊ ဒီမွ တီးတုိးတစ္မ်ဳိး၊ က်ယ္က်ယ္တစ္မ်ဳိး ၾကားေန ရသည္။ ဆရာမတို႔ စုံတြဲကို ယခုလို ျမင္သူတုိင္းေငးေလာက္ေအာင္ ျပင္ဆင္ေပးခဲ့သူမွာ အျခားမဟုတ္၊ ယေန႔ေခတ္ နာမည္ႀကီးေနေသာ ဒီဇုိင္နာ ခင္စန္း၀င္းျဖစ္ေၾကာင္း ကိုေတာ့ ဆရာႏွင့္ ဆရာမတို႔မွ လြဲ၍ က်န္မည္သူမွ် မသိရွိ ၾကပါ။
ခင္စန္း၀င္းကို ငွား၍ အလွျပင္မည္ဟု ဆရာမ အဆိုျပဳလာေသာအခါ ဆရာသစ္ခက္အိမ္သည္ အနည္း ငယ္ေတာ့ ရင္ထိတ္သြား၏။ ငွားရမည့္ကုန္က်စရိတ္ကို ေတြးမိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္္ ခ်စ္ဇနီးေခ်ာ အား ေခ်ာ့၍တစ္မ်ဳိး၊ ေခ်ာက္၍ တဖုံ နည္းအမ်ဳိးမ်ိဳးျဖင့္ တားၾကည့္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ …
“ကိုရယ္…တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါဘဲ…ေရႊပြဲဆိုတာကို တက္ရတာပါ … ဆရာရဲ႕ ေမြးေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳရတာဆိုလည္း မမွားပါဘူး….စာေပ အကယ္ဒမီပြဲဆိုလည္း ဟုတ္တယ္၊….ဘာလဲ ကိုက ေ၀႔ကို ညိဳျငင္တာလား….ကဲ ေျပာ …ေျပာေလ”
ထိုသို႔ ဆရာမ တစ္ခ်က္ႏႈတ္ခမ္းစူလွ်င္ဘဲ ဆရာ ဘယ္လိုပင္ “သုိင္းကြက္” နင္းခဲ့၊ နင္းခဲ့ ဆရာမ၏ အေျပာ ေလးတစ္ခ်က္မွာ ေနာက္ဆုံး လဲက် ေပ်ာ္၀င္သြားခဲ့ရေလ၏။
ဆရာမ ယခုလုိ ခင္စန္း၀င္းႏွင့္ ျပင္လိုသည္မွာ အေၾကာင္းရွိပါသည္။ ဆရာမသည္ ေဖ႔ဘြတ္ေပၚတြင္ သူမ၏ ဟိုးယခင္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားက အလွဓါတ္ပုံ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို တင္ထားသည္။ ထို အလွဓါတ္ပုံမ်ား၏ေအာက္တြင္ ဆရာမ၏ မိတ္ေဆြမ်ား၊ ဆရာမ၏ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားမွ ေန၍ comment မ်ား သူ႕ထက္ငါ အၿပိဳင္အဆုိင္ ေရးခဲ့ၾကသည္။ ထိုစာသားမ်ားတြင္ ဆရာမအား“သႀကၤန္မိုးရုပ္ရွင္ကား”ထဲမွ ခင္သန္းႏုႏွင့္တူသည္ဟု၍ လည္းေကာင္း၊ ေမသန္းႏုႏွင့္ တူသည္ဟု၍ လည္းေကာင္း ခ်ီးမြန္းထားၾကေသာေၾကာင့္ ယခုလို႔ ခင္စန္း၀င္းႏွင့္ အလွျပင္ျဖစ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ ဆရာမသတိမထားမိလိုက္သည္မွာ ထိုသို႔ comment ေရးသူမ်ားအနက္မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆရာမအား ခ်ီးမြန္းထားသူမ်ားမွာ ဆရာမ၏ဆိုင္၌ ႏွစ္ႀကိမ္(သို႔မဟုတ္)သုံးႀကိမ္တုိင္တုိင္ ဆရာမ တည္ခင္း ဧည့္ခံ ေသာ စားေသာက္ဖြယ္ အခ်ိဳ႕ကို ဆရာမပီတိမ်က္ရည္က်ေလာက္သည့္ အထိ အားေပးဖူးသူမ်ားပင္ ျဖစ္ၾက၏။
“ဟယ္…ေ၀ လွလိုက္တာကြယ္..ၾကည့္စမ္း…ၾကည့္စမ္း….တကယ္႔ကို ေမသန္းႏု အငယ္စားေလးပါလား”
“အမယ္….မျဖဴကေတာ့ လုပ္ၿပီကြယ္….ေ၀ ့ကိုဘဲ ေျမွာက္ေန….မျဖဴလည္း ဒီေန႔အရမ္းကိုလွၿပီး အျမင္ဆန္း ေနပါလား…မွန္း ဒါႀကီးက ဘာပါလိမ့္”
ဆရာမ အျဖဴေရာင္(ေရႊ)သည္ ဆရာမ ေ၀၏ စကားေၾကာင့္ မၿပဳံးတုံ႔သည္၊ ၿပဳံးတုံ႔သည္ ၿပဳံးလိုက္၏။ (ထိုအၿပဳံးအား စာမဖြဲ႕တက္ပါ ဆရာမႏွင့္ ႀကဳံမွ ၿပဳံးျပ ခုိင္းၾကပါကုန္) ဟုတ္သည္ ဆရာမ အျဖဴေရာင္သည္ ေရႊပြဲသို႔ တက္ေရာက္ရန္အတြက္ အ၀တ္ဗီဒိုႀကီး (5) လုံးမွ အ၀တ္မ်ား ကုန္စင္သည့္ အထိ ေမြေႏွာက္ရွာေဖြေသာ္လည္း စိတ္တုိင္းက်ေလာက္သည့္အ၀တ္တစ္စုံ၊ တစ္ထည္ကိုမွ် မေတြရ၍ စိတ္ေမာ၊ လူေမာ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုစဥ္ ဆရာမ၏ ရင္ႏွင့္သည္းခ်ာ သားေတာ္ေမာင္ ႏွစ္ေယာက္သည္ မိခင္၏ အျဖစ္အား ႀကိဳတင္သိျမင္ေနသည့္အလား။ သူတို႔၏ ေမေမေရႊပြဲတက္လွ်င္ ၀တ္ရန္ဟု ရည္ရြယ္လ်က္ ႀကိဳတင္ မွာၾကား ခ်ဳပ္လုပ္ထားေသာ ၀တ္စုံအား ထုတ္ေပး ၾကေလသည္။
သားေတာ္ေမာင္ ႏွစ္ေယာက္၏ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိမူအား ဆရာမသည္ ပီတိေ၀ျဖာလ်က္ ကမ္းလင့္လာေသာ ၀တ္စုံကို ျဖန္႔ၾကည့္လိုက္မိ၏။ ဗုေဒါ … အက်ၤီ မွာ အျဖဴေရာင္ ဒါရုိက္ ၀မ္းဆက္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာတြင္ အေတာင္ပံ တစ္စုုံပါသည္။ ဥပမာေပးရလွ်င္ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း ၀တ္ဆင္ေလ့ရွိ ေသာ အက်ၤီမ်ဳိးျဖစ္၏။
“သားတို႔ရယ္ …. အက်ၤီက လွေတာ့ လွပါရဲ႕ … ဒါေပမယ့္ ေနာက္မွာ အေတာက္ပံႀကီး ဘာလို႔ ထည့္ထား ရတာလဲ”
“သားတို႔က ေမေမ႔ကို ကေလာင္နာမည္နဲ႔ လိုက္ေအာင္အျဖဴေရာင္နဲ႔ ခ်ဳပ္ခိုင္းတာေလ …ၿပီးေတာ့ အဆုိေတာ္ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္းကို သားတို႔ ႀကိဳက္လို႔ အဲဒီလို အေတာင္ပံနဲ႔ ခ်ဳပ္ေပးပါလို႔ စက္ဆုိင္ကို ဖုန္းနဲ႔ လွမ္းမွာလိုက္တာ …. ဒါပဲေနာ္ သားတို႔ ေပးတဲ့ အက်ၤီိကိုပဲ ၀တ္ရမယ္ .. သိဘူး …သိဘူး”
ဆရာမခင္ဗ်ာ အေတာ္ေလးအၾကပ္ရုိက္သြားေလသည္။ သားေလးႏွစ္ေယာက္က ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ေပးထား သည့္ ေစတနာကို မဖ်က္စီးလိုပါ၊ ဒီအသက္အရြယ္ႏွင့္ ကေလးကလား ျဖစ္ေနမွာလည္းစိုးရိမ္ႏွင့္ မႀကံတက္ေအာင္ ျဖစ္ေနေလသည္။ ထိုျပင္ ကေလးႏွစ္ေယာက္မွာ သူမ မ၀တ္လွ်င္ ခုခ်က္ခ်င္း ထငိုေတာ့မည္ပုံ ေပါက္ေနေသာ ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံး …
“အင္း … မထူးပါဘူးေလ … ကိုမင္းတို႔ ….မေ၀တို႔လည္း ခုႏွစ္ ထူးထူးျခားျခား ျပင္ဆင္လာမယ္လို႔ ေျပာတာပဲ …. ငါလည္း ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္သြားတာေပါ့” ဟု ဆုံးျဖတ္၍ စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ်ကာ ၀တ္လာခဲ့ရေလ၏။
ခုေတာ့ ဆရာမ အျဖဴေရာင္ခင္ဗ် သားေတာ္ေမာင္ႏွစ္ေယာက္၏ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဒုကၡလွလွ ေတြ႕ေနရေပ ၿပီ၊ အျခားမဟုတ္ ဆရာမ၏ အေတာင္ႏွစ္ဘက္မွာ သြားေလရာတြင္ မလြတ္မလပ္ႏွင့္ ဟုိလူကိုညိွ၊ ဒီလူကိုညိွ ျဖစ္ေန ေသာေၾကာင့္ ေတာင္းပန္ရသည္မွာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္၊ တစ္ႀကိမ္တြင္ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္သည္ ဘီယာ တစ္ႀကိဳက္ႀကိဳက္ၿပီး အျမည္းအျဖစ္ ဘဲကင္ကိုလက္လွမ္းကာ ပါးစပ္အတြင္းထည့္မည္အျပဳ ဆရာမ၏ အေတာင္ တစ္ဘက္ျဖင့္ ရုိက္မိ၍ လက္ထဲမွ ဘဲကင္မွာ ျပဳတ္က်သြားေလသည္။ ထိုစာေရးဆရာသည္ ယေန႔ေရႊပြဲတက္ လာရေသာ္လည္း သူ၏ ပုဂြိဳလ္ေရး ျပသာနာမ်ားေၾကာင့္ စိတ္လက္မရႊင္မပ် ျဖစ္ေနသူ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုစာေရး ဆရာသည္ ယခင္က အရက္၊ ဘီယာကို မဆိုထားႏွင့္ ပင္က်ရည္ ထန္းရည္ကိုပင္ လွ်ာဖ်ားေပၚ တင္ဖူးသည္မဟုတ္၊ ယေန႔မွ အလာကားရေသာ … (အဲ မွားလို႔ )… ဆရာဦး၀င္းၿငိမ္း၏ ေမြးေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳေသာ ဘီယာစပြန္ဆာမ်ား လည္း ရွိေနသည့္အတြက္ စိတ္ေလေလႏွင့္ ေသာက္ၾကည့္ျခင္းျဖစ္ေလ၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘယ္ ဘေကာင္သားက ပါးစပ္နားေရာက္ကာနီး ဘဲကင္ကို ပုပ္ခ်ေလသနည္းဟု မိုက္ၾကည့္ ျဖစ္ ျပန္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ….
“ကန္ေတာ့ေနာ္ …ဆရာ…. ကန္ေတာ့။ အယ္… ကိုခ်မ္းပါလား မျဖဴ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုခ်မ္းရယ္ ..မျဖဴရဲ႕ အေတာင္ေတြေၾကာင့္ေတာ့ ဒုကၡပါဘဲ”
ဆရာ ခ်မ္းထက္ဟန္မွာ သူ႔၏ ေဒါသမ်ားအား အျမန္ရုပ္သိမ္းၿပီး ေဖာ္ေရႊေသာ အၿပဳံးျဖစ္ ဆရာမ အျဖဴ ေရာင္အား မက္တက္ရပ္၍ ႏူတ္ဆက္ရေလသည္။
“ရပါတယ္ …. မျဖဴရဲ႕ ...ရပါတယ္ …”
ဆရာခ်မ္းထက္ဟန္သည္ စိတ္လက္မအီမသာ ျဖစ္ေနရျခင္းမွာ မ်ားမၾကာမီ ရက္ပုိင္းအတြင္းက သူ၏ အသည္းဦး၊ သူ၏ အသက္၊ သူ၏အိုေအစစ္၊ သူ၏ နားခိုရာ ရင္ခြင္ရိပ္ၿမဳံ၊ သူ၏ ၀မ္းတြင္း ကလီစာမ်ား၊ စသည့္ စသည့္ သူ တင္စားထားေသာ ခ်စ္သူသည္ အစိမ္းလိုက္ ၀ါးစားသြား (အဲ) အစိမ္းလိုက္ သစ္စိမ္းခ်ဳိးခ်ဳိး သြားေသာေၾကာင့္ ပူပူေႏြးေႏြး အသည္းကြဲေနျခင္း ျဖစ္ေလ၏။ ထုိေၾကာင့္ ေရႊပြဲသို႔ တက္လာသည့္တုိင္ ရွည္လြယ္ လြန္းေသာ သူ၏ မုတ္ဆိတ္ေမြး၊ ႏႈတ္ခမ္းေမြးမ်ားကိုပင္ မရိတ္ မသင္ဘဲ ဒီအတုိင္း နဂိုရည္ျဖင့္ တက္ေရာက္လာ ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ ယခု ဆရာမအျဖဴေရာင္ ဆရာခ်မ္းထက္ဟန္ကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိသည့္ခဏ ႏႈတ္ခမ္းေမြးတြင္ ဘီယာ အျမဳပ္မ်ား ကပ္ညိွေန သည္ကို ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ သေဘာတက် ရယ္မိသြားေလသည္။
“ကိုခ်မ္း …. ႏႈတ္ခမ္းမွာ အျမဳပ္ေတြနဲ႔ သုပ္လိုက္ဦး …. ဟင္း … ဟင္း …. ဟင္း”
“ဟင္ … ဟုတ္လား မျဖဴ …. အင္း ဒီႏႈတ္ခမ္းေမြးကေတာ့ စေရာက္ကတည္းကကို ဒုကၡေပးေန ေတာ့တာပဲ”
“ဘာေတြမ်ား … ဒုကၡေပးေနတာလဲ …ကိုခ်မ္းရဲ႕ ….ေျပာစမ္းပါဦး”
“မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး မျဖဴရယ္… ဒီကို စေရာက္ေရာက္ျခင္း … သတင္းေထာင္ေတြထဲက တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္ပုံစံရယ္…သူၾကားရတဲ့ သတင္းတစ္ခုရယ္ေၾကာင့္ ေမးလာတယ္ ေလ …. ဆရာခ်မ္းထက္ဟန္က ကေလး ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေဖဆိုတာ ဟုတ္ပါသလားတဲ့ ဘယ္သူကမ်ား ဖြထားတဲ့ သတင္းလည္း မသိပါဘူး ဗ်ာ”
ဆရာခ်မ္းထက္ဟန္၏ စကားေၾကာင့္ ဆရာမအျဖဴေရာင္သည္ ပါးစပ္မစိႏုိင္ဘဲ ကိုယ္ကို လႈပ္၍၊ လႈပ္၍ ရယ္လိုက္မိေလ၏။ ထုိေၾကာင့္
“ဟဲ့ …ဟဲ့ အို ဒီမွာ ညိွကုန္ၿပီ”
“ဟာ…. ဘာႀကီးလဲ …လုပ္ပါဦးဟ”


(3)
ဆရာ ထြန္းေတာက္ထြဋ္(သခ်ာၤ)၊ ဆရာ ႏုိင္ျမင့္၊ ဆရာညီငယ္ေလး၊ ဆရာသာၾကည္ေဆြ ႏွင့္ ဆရာ ေမာင္ႏွင္းပန္း တို႔သည္ ေနာက္က်မွ ေရာက္ရွိလာသည့္အတြက္ ေနာက္ဆုံး စားပြဲ၀ုိင္းတြင္သာ ၀ိုင္းဖြဲ လိုက္က် ေလသည္။ ၀ိုင္းဖြဲ႕၍ မၾကာမီွ အခ်ိန္ေလး အတြင္းမွာပင္ ဆရာတို႔သည္ အေတာ္ေကာင္းေနက်ေပၿပီ။ ဆရာ ထြန္းေတာက္ထြဋ္သည္ သူ၏ စာမ်ားတြင္ သူလူပ်ဳိႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း ထည့္ထည့္ေရး၍ ေၾကာ္ျငာတက္သည္သာမက ယခု အေတာ္ေလး အရွိန္ရလာ၍ စကားေျပာေသာအခါတြင္လည္း သူလူပ်ဳိ ႀကီး ျဖစ္ေၾကာင္း စကားထဲတြင္ ညွပ္ကာ၊ ညွပ္ကာ ထည့္ေျပာတက္ ေလသည္။
“ကၽြန္ေတာ္တစ္ခု ေျပာမယ္ ကိုႏွင္းပန္း …ကိုႏွင္းပန္းရဲ႕ “မသာ ကိုယ္စားလွယ္”ကို ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ… ဘာျဖစ္လိုလဲဆိုေတာ့ …. ကၽြန္ေတာ္က ခုအသက္အရြယ္ထိ လူပ်ဳိႀကီး ျဖစ္ေနတာကိုးဗ် …အဲဒီေတာ့ဗ်ာ …. အဲဒီ ၀တၳဳကို ႀကိဳက္တယ္ …ဒါပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တယ္”
ဆရာ ေမာင္ႏွင္းပန္းသည္ သူ႔၏ ၀တၳဳအား ေထာက္ခံသည္ ဆိုသည့္အတြက္ မ်ားစြာေက်နပ္လ်က္ ဆရာ ထြန္းေတာက္ထြဋ္၏ စကားကို ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ျဖင့္ အေလးထား၍ နားေထာင္ေနေလ၏။
ဆရာ ႏုိင္ျမင့္သည္ လူကသာ ေရႊပြဲသို႔ ေရာက္ရွိေနေသာ္လည္း စိတ္က အိမ္တြင္က်န္ရစ္ခဲ့ရွာ ေသာ ခ်စ္ဇနီးေခ်ာဆီ္သို႔သာ စိတ္ေရာက္ေနေလ၏။ ၿပီးခဲ့သည့္ မတ္လ (25)ရက္ေန႔ကမွ လက္ထက္ခဲ့ရေသာ ပူပူေႏြးေႏြး ခ်စ္ဇနီးသည္ကို စိတ္မခ်ျဖစ္ေနရေလသည္။
“အင္း …. ခ်စ္တစ္ေယာက္ ခုအခ်ိန္ဆို ဘာေတြ လုပ္ေနမွာပါလိမ့္ …. ကို ျပန္မွ ထမင္းအိုး တည့္မယ္ ဆိုတာကိုမ်ား …. ကို ကို႔မေစာင့္ပဲ တည္ေနလို႔ … ဓါတ္လိုက္ေနမလား။ ဒါမွမဟုတ္ …ညေန က ေလွ်ာ္မည့္ဟု စိတ္ကူးလ်က္ ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ “ကို” ပုံထားတဲ့ အ၀တ္ေတြကိုမ်ား ကို ကို႔ မေစာင့္ပဲ ေလွ်ာ္ ဖြတ္ေနေလေရာ့သလား ….အင္း ခ်စ္ …ခ်စ္ …သူခဗ်ာ တကယ္ကို သနားစရာပါပဲ”
“ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား… ကိုႏုိင္ျမင့္”
ဆရာ သာၾကည္ေဆြေျပာေသာ စကားကို ဆရာႏုိင္ျမင့္ မၾကားလိုက္မိ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာမ်ား လည္းဟု ျပန္ေမးေနရေသးသည္။
“ဟာဗ်ာ …. ကိုႏုိင္ျမင့္ကလည္း ဒီမွာ ကိုညီငယ္ေလးကို က်ပ္ေနတာ ….ကိုညီငယ္ေလး အၿမဲ လွ်ာထိုး ဦးထုပ္ကို မခၽြတ္တာ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲလို႔ ေမးေနတာ”
“ေၾသာ္ …ဒါလား …. ဒက္ေတြ ရွိလို႔ ျဖစ္မွာေပါ့”
“ဟာဗ်ာ…. ကိုႏုိင္ျမင့္က လုပ္ၿပီ … ခုပဲ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ကို ရွင္းျပေနတာ… ဒီဦးထုပ္က နယ္နယ္ရရ မဟုတ္ဘူးလို႔ …. ခင္ဗ်ားတို႔ သိၾကတဲ့ “သံလိုက္သူ” ေလးက အမွတ္တရ ေပးထားတဲ့ ဦးထုပ္ဗ်… ေရခ်ဳိးတာရယ္၊ ညအိပ္ယာ၀င္တာရယ္ကလြဲရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မခၽြတ္ပဲ ေဆာင္းထားၿပီး သူ႔ကို သတိရေနပါဆိုလို႔ …မခၽြတ္ပဲ ေဆာင္းထား ရတာ”
“ႏုိ႔ …. သိဘူးေလဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္က ဒက္မ်ား ေပါက္ေနသလားလို႔”
“ဟာဗ်ာ”

(4)
ဆရာမ ေငြဇင္ေယာ္ဦး(မိုးကုပ္)သည္ ယခုညေနမွ ရန္ကုန္သို႔ ဆုိက္ကပ္ေသာ ဖလုိက္ျဖင့္ ေရာက္ရွိ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ အနည္းငယ္ ခရီးပန္းေနေလသည္။ ဆရာမသည္ ယခုလို႔ ခရီး ေ၀းသြားသည့္အခါ မူးေမာ္တက္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရႊပြဲသို႔ ႏွစ္တုိင္းမတက္ျဖစ္ ယခုႏွစ္တြင္ေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္ ဆရာ႔ကိုလည္း မေတြ႕ရ၊ မကန္ေတာ့ရသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ အေရာက္လာခဲ့ ရျခင္းျဖစ္၏။
“ မဇင္ … အသားေတြ ျဖဴလာၿပီး ပိုလွလာတယ္ေနာ္”
ဆရာ မင္းေ၀ဟင္၏ ႏႈတ္ဆက္စကားေၾကာင့္ ဆရာမသည္ ခရီးပန္းသည့္ေ၀ဒနာမ်ား အနည္းငယ္ေလွ်ာ့ ပါးသြားသည္။ သူမအား အသားျဖဴလာသည္ဟု သတိျပဳမိေသာ ဆရာမင္းေ၀ဟင္အား လည္း ျမင္တက္သားဟု စိတ္မွ ေတြးမိလိုက္သည္။
“အရင္က တို႔ မဇင္က … မည္းေခ်ာေလး…. ခုေတာ့ ညိဳေခ်ာေလးေပါ့ေနာ္…. မျဖဴ”
“အာ…ကိုမင္းေနာ္ အဟုတ္မွတ္လို႔ နားေထာင္ေနတာ”
ဆရာမ ေငြဇင္ေယာ္ဦးသည္ မိုးကုပ္သူျဖစ္၍ပဲလားေတာ့ မသိ အသားအနည္းငယ္ညိဳသည္။ ဆရာမအား ေရးေဖာ္၊ ေရးဖက္မ်ားက မည္းေခ်ာေလးဟု အျမဲစေနာက္ေနေလ့ရွိ၏။ ဆရာ ဦး၀င္းၿငိမ္း ကလည္း သူႏွင့္ ခပ္ဆင္ ဆင္တူေသာ ဆရာမ ေငြဇင္ေယာ္ဦးအား သမီးအျဖစ္ အေမြစား၊ အေမြခံ ေမြး စားခ်င္သည္ဟု ေျပာဘူးသည္။
ဆရာမ ေငြဇင္ေယာ္ဦးအား စေနာက္ေနသည့္အခ်ိန္မွာပင္ စတိတ္စင္ျမင့္ထက္သို႔ အခမ္းအ နားမွဴးလုပ္မည့္ ဆရာ ညီမင္းညိဳ တက္လာေလသည္။ ဆရာသည္ မႏွစ္ကစ၍ ေရႊပြဲတြင္ အခမ္းအနား မွဴးအျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ႔သူ ျဖစ္သည္။ မႏွစ္က အနားနီးမွ အခမ္းအနားမွဴးလုပ္ရမည္ကို သိရသည့္ အတြက္ သူ ဘာမွ်မျပင္ဆင္ႏုိင္ခဲ့။ ယခုႏွစ္ တြင္ေတာ့ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္လာခဲ့ဟန္တူပါသည္။ ဆရာ ညီ မင္းညိဳသည္ သူ၏ ရွည္လ်ားေသာ ဆံပင္ရွည္အား က်စ္ဆံၿမီးအေသးေလးမ်ားအျဖစ္ အေျမာက္အမ်ား က်စ္ကာ လုိင္းေဖာ္၍ ေနာက္တြင္ စုစည္းထားေလသည္။ ေျပာင္တင္းေသာသူ၏ နဖူးျပင္မွာ မီးစလိုက္မ်ားေၾကာင့္ ၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ပ်က္ျဖင့္ လွ်က္စီးလက္သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေလရာ ထိုအလင္းေရာင္ႏွင့္ပင္ စတိတ္စင္ျမင့္မွ ပို၍အသက္၀င္ေနေလေတာ့သည္။
ဒါတင္ မကေသးဘဲ ဆရာညီမင္းညိဳသည္ ေခမီကို အကအဖြဲ႕ႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ႀကိဳတင္ ဇာတ္တိုက္ထား သည္ႏွင့္အတူ ပြဲဦးထြက္အျဖစ္ “၀ါကာ…၀ါကာ…ေရ…ေရ” သီခ်င္းအား ကိုႀကီးေက်ာ္ နတ္ဒုိးႏွင့္ ေပါင္းဖက္၍ ဆရာ ဦး၀င္းၿငိမ္းႏွင့္တကြ စာေပမိတ္ေဆြမ်ားကို ျမဴးျမဴးၾကြၾကြ ေဖ်ာ္ေျဖ ေသးသည္။ ဆရာညီမင္းညိဳ၏ ကကြက္မ်ားအၿပီး လက္ခုပ္သံမ်ား တေျဖာင္းေျဖာင္းျဖင့္ ဆူညံသြားေလ သည္။
“ကိုညီတို႔ ကၿပီးရင္ …. ကၽြန္ေတာ္ စီစဥ္ထားတဲ့ ျပဇာတ္ရွိေသးတယ္ မမုိးရဲ႕…မရမ္းေကာင္းတာ ဗ်…. ၾကည့္ၿပီး အားေပးဦး”
ဆရာ မာန္(ေတာင္လုံးျပန္)သည္ ေဘးတြင္ ပုံ႔ပုံ႔ႀကီးထိုင္၍ ဟိုတယ္စာမ်ားကို အားရ၊ ပါးရ စားေနေသာ ဆရာမ မီမိုးအား သတင္းေပးစကား ေျပာလိုက္သည္။
“ဟင္…၀ုတ္လား…ဗီလုံးက အီစဥ္ထားတာလဲ”
ဆရာမသည္ ပလုတ္ပေလာင္းေလသံႀကီးျဖင့္ ျပန္ေမးလိုက္သည္။ ဆရာမ ျပန္ေျပာေသာ စကားကို ဆရာ မာန္ နားမရွင္းပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ ေရွ႕ကိုသာ အာရုံစိုက္ေနလိုက္ ေလသည္။
“မမိုး…အဲဒီေလာက္ႀကီး မစားနဲ႔ဗ်….ေတာ္ၾကာ မလွပဲေနဦးမယ္….ခုေတာင္ ကာတြန္းဆရာ ေတြက မမိုးဓါတ္ပုံေတြကိုၾကည့္ၿပီး ကယ္ရီေကးခ်ား ဆြဲလို႔ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး အလုအယက္ ဆြဲေနၾကာတာ… ေတာ္ၾကာသူ႕ထက္ပိုဆိုးေနဦးမယ္”
ဆရာမ မီမိုးသည္ ဆရာမင္းေ၀ဟင္အား မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး။
“အဲဒါ …ကိုမင္း လက္ခ်က္မဟုတ္လား…မသိရင္ ခတ္မယ္္ေနာ္”
ဆရာ မင္းေ၀ဟင္သည္ ကာတြန္းဆရာ ေမာင္ေမာင္ေနမ်ဳိးသူ၀ုိင္းက ဆရာမ မီမိုးေရႊဆုရေသာ
ဓါတ္ပုံအားေတြ႕သြားကာ ကာရီေကးခ်ားေရးဆြဲခြင့္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုသည္ကိုသိထား၏။ ထိုအခါ ဆရာမင္းေ၀ဟင္ က ၾကားမွေန၍
“မမိုးပုံကို ကယ္ရီေကးခ်ားဆြဲရတာ လြယ္ပါတယ္ကြာ…ငါေတာင္ ဆြဲတက္တယ္.”
“ဟင္ …ကိုမင္းက ရုပ္ေျပာင္ေတြ ဆြဲတက္လို႔လား”
“မဟုတ္ဘူးေလကြာ…မမိုးပုံက ဆြဲတက္မွ ဆြဲလို႔ရတာ မဟုတ္ဘူး၊ ပုံတူသာ ခတ္ရင္ခတ္မယ္ ခု ကယ္ရီေကးခ်ားကေတာ့ကြာ …ေခါင္းပိုင္းကို ႀကီးၿပီး ေအာက္ပုိင္း ခ်ဳံ႕ဆြဲခ်လိုက္ က်ိန္းေသ တယ္ အဲဒါ မမိုးရဲ႕ ပုံပဲ”
ထုိ စကားစုမ်ားအား ဆရာမ မီမိုး ၾကားသြားခဲ့သည္ရွိေသာ ဆရာမင္းေ၀ဟင္အား အမႈန္႕က်ိတ္ျပစ္မည္ထင္ ပါသည္။ (မွတ္ခ်က္- ဆရာမင္းေ၀ဟင္ အမွန္ေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားျဖစ္၏)
သို႔ေသာ္ ဆရာမင္းေ၀ဟင္အား ခ်စ္ခင္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဆရာမ မီမိုးႏွင့္ ရန္တိုက္မေပးခ်င္ ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ထိုစကားမ်ားကို ေခ်ာက္မတြန္းလိုေတာ့ပါ ထိုစကားအား ဆရာမ မီမိုး ဘယ္ေတာ့မွျပန္ ၾကားရလိမ့္မည္မဟုတ္။
ဆရာ ညီမင္းညိဳ၏ အကအလွမ်ား တင္ဆက္သြားၿပီးသည့္ေနာက္ သတၱမအႀကိမ္ေျမာက္ ေရႊ အျမဳေတ စာေပဆုေပးပြဲႀကီး စတင္က်င္းပၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကို နား၀င္ပီယံရွိလွစြာျဖင့္ ၾကားသိလိုက္ရ ေလေတာ့သည္။

(ေနာက္ဆက္တြဲ = 28.5.2012 ရက္ ဆရာ့၏ေမြးေန႔တြင္ က်င္းပမည့္ ေရႊဆုေပးပြဲတြင္ ရူ)
(ဆရာဦး၀င္းၿငိမ္း စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္၏ က်န္းမာျခင္းျဖင့္ ႏွစ္စဥ္၊ ႏွစ္တုိင္းေရႊဆုေပးပြဲ က်င္းပ ႏုိင္ပါေစေသာ္)

ဆရာဗိုလ္ေမ်ာက္ဒင္၏ တပည့္
ဗိုလ္ေလး ၀က္လက္ၿမီး(ခ) မွဴးဆက္ပိုင္
· · · Share · EditEdit · May 1

  • 4 shares4 shares
    • Cham Htet Han ေနာက္ေန႔ ၀ုိင္းဆဲ ႀကပါေစဗ်ာ
      May 1 at 10:16pm · · 2
    • သတိုး သတိုး ဆရာမွဴးေရးထားတာ ဆဲမယ့္လူေတာင္ ရယ္ေနရတာနဲ႔ ပါးစပ္က ဆဲဖုိ႔ အားမယ္ မတင္။ း)
      May 1 at 10:32pm · · 1
    • Plati Num
      ဒီေန႕ မနက္( တကယ္ဆုိေတာ့ မေန႕ည ကတည္းက ) စာရင္းေတြမွားလို႕ (မလုပ္တတ္ေတာ့လို႕ ) စိတ္အႀကီးအက်ယ္ ညစ္ေနတာ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ FB ေလးဖြင့္ၾကည့္ဦးမွပါ ဆိုၿပီးဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဒီစာကိုေတြ႕/ဖတ္/ရယ္/သေဘာက်/ စိတ္ညစ္တာေတာင္ေမ့သြား ...ေက်းဇူးပဲ ဆရာေရ ။ ေ...မ 26 မွာ ပြဲလုပ္မယ္နဲ႕ တူတယ္ ။ အဲဒီရက္ မနက္စာကို ေန႕လည္စာ တစ္ခုခု ေကၽြးမယ္ ။ ဒီစာဖတ္မိသူ ေဘာ္ဒါအေပါင္း ဆံုၾကရေအာင္ ရန္ကုန္ေရာက္တာန႕ဲ ဖုန္းဆက္ၾကပါ ။ 098613562 ကို ဆက္သြယ္ၾကပါရန္ ။ ရန္ကုန္ေဘာ္ဒါေတြ အပါအ၀င္ ဆံုၾကရေအာင္။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ေတြ႕တုန္းႀကံဳခိုက္ အတင္းအဖ်င္း သတင္းပလင္းေလး ေ၀မွ်ရေအာင္ ။See More
      May 2 at 9:54am · · 3
    • Wai Eco ခင္စန္း၀င္းက အဲဒီရက္ မအားလုိ႔တဲ႔ဆရာေရ... ကၽြန္မကေတာ႔ ေရႊေတာင္က မာမီမွဴးနဲ႔ပဲ မိတ္ကပ္ျပင္မလားလို႔....းD
      May 2 at 12:42pm · · 1
    • ခြန္ခမ္း ကို ေမာင္မွဴး ဘယ္ေတြလြတ္ေနတာလဲ ေဆးေသာက္ဦး
      May 2 at 4:21pm · · 1
    • ခြန္ခမ္း ကို ဆရာမရွိ မရွိသလိုပဲ
      May 2 at 4:21pm · · 1
    • Cham Htet Han မာမီမႈးက လည္း အားမွာ မဟုတ္ဘူး အဲ႔ရက္ပုိင္းမွာ မုိးႀကိဳးပစ္ ငွက္ငယ္ေလးမ်ားမွာ ကရဦးမွာတဲ႔ ဗ်ိဳးးးးးးးး။ း)
      May 2 at 7:51pm · · 1
    • Mhusat Paing စိတ္ဆုိးၿပီး မဆဲတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအရမ္းတင္မိပါတယ္၊ ဆရာ၊ ဆရာမတို႔ေရ။ အဆဲခံရမလားဆိုၿပီး ေနာက္ေန႔ fb ေတာင္ မဖြင့္ရဲခဲ့ဘူး၊ အဟီး၊ ခင္လို႔ပါဗ်ာ။
      Thursday at 9:12pm ·
    • Min Waihinn ေရႊဆုေပးပြဲက ၂၈ ရက္ပါ မျဖဴရဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို့ရန္ကုန္ကလူေတြနဲ့ နယ္ကစာေရးဆရာေတြ ၂၈ ေန့လည္စာ စားမယ္ေလ။ ေငြဇင္ေယာ္ဦးလည္း လာမယ္တဲ့ဗ်။
      Thursday at 10:14pm ·
    • Thitkhet Eain ယား ့့့့့့့.......က်ား.......